Szop - sympatyczny pluszak i groźny szkodnik

 Jeśli gdzieś zadomowią się szopy, lokalną faunę czekają kłopoty. Zagrożone są zwłaszcza gatunki rzadkie i ginące, jak np. kuraki leśne, duże dziuplaki, drozdy, ptaki siewkowe, wodne i wodno-błotne. "Niemałe spustoszenia [szop] czyni w lęgach ptasich, które rabuje gdziekolwiek są umieszczone, nawet w zabezpieczonych przed kunami dziuplach, z których jaja bądź młode wybiera przebiegle łapami. Podobne straty wyrządza wśród innych drobnych (np. żaby) i średnich (np. zające) kręgowców, wpływając tym samym na strukturę i funkcjonowanie zespołów ekologicznych" - czytamy w "Gatunkach obcych w faunie Polski" - opracowaniu autorstwa ekspertów IOP PAN.

To prawdziwy dramat - mówią przyrodnicy, bo obecność szopa pracza w ekosystemach utrudnia próby przywracania w nich gatunków ginących, np. głuszców, jarząbków i cietrzewi. Do tego szop może roznosić wściekliznę i pasożyty, m.in. groźne nicienie.

Jest jeszcze jeden powód, dla którego szop to kłopotliwy element krajobrazu. "Rzecz w tym, że może on żyć bardzo blisko człowieka. W Stanach Zjednoczonych, skąd pochodzi, jako gatunek rodzimy robi ogromne szkody w domkach letniskowych. W Niemczech na przedmieściach miast żyje w ogromnych zagęszczeniach, powodując tam spore problemy" - dodaje prof. Okarma.

"Wraz z jenotem i norką amerykańską szop pracz tworzy zespół obcych i egzotycznych w naszej faunie, tak zwanych drapieżników średnich, których oddziaływanie nakłada się na drapieżnictwo rodzimych gatunków z tej grupy, głownie lisa, wydry, borsuka i łasicowatych" - tłumaczy prof. Zbigniew Głowaciński z IOP PAN